اطلاع از قیمت روز آهن در بازار جهانی و داخلی
مارپیچ اصلی در عصر آهن به عنوان ابزاری برای بزرگ کردن سوراخ‌های موجود به وجود آمد قیمت روز آهن را تحت تاثیر قرار میدهد. میله عرضی داشت تا با دو دست چرخانده شود و شبیه لوله شکاف از طول بود. مارپیچ به چند روش تیز می شد: در قسمت داخلی انتهای نیم دایره، در طول یا در هر دو. ممکن است انتهای آن به شکل قاشقی درآید و لبه‌های آن تیز شود تا برش علاوه بر کناره‌ها، در پایین سوراخ نیز انجام شود. برای پاک کردن سوراخ از سوراخ، لازم بود مارپیچ را از سوراخ آن بیرون بکشید و قطعه کار را برگردانید. مارپیچ‌هایی با ساقه‌های مارپیچ یا مارپیچ که تراشه‌ها یا تراشه‌ها را به سطح می‌آوردند، اختراع قرون وسطی بودند، اگرچه یکی از نمونه‌های آن مربوط به بریتانیای رومی است.
بریس آشنا و رایج، میل لنگ با چرخاننده سینه در یک سر و نقطه مته در سر دیگر، برای اولین بار در نقاشی مربوط به سال 1425 که یوسف کتاب مقدسی را روی نیمکت خود نشان می دهد، دیده می شود. این مهاربند و سایر نمونه‌های اولیه با کمی قطر کوچک نشان داده شده‌اند. پیشنهاد شده است که عملکرد ابزار جدید ایجاد یک سوراخ کوچک یا آزمایشی برای بیت مته بزرگتر است. این یک فرض معقول است، زیرا میل لنگ که از یک تخته پهن ساخته شده است، استحکام کافی (به دلیل دانه های متقاطع آن) برای حرکت دادن مقدار زیادی را ندارد. این ضعف بعداً با تقویت دو بخش ضعیف با صفحات فلزی خنثی شد، رویه ای که علیرغم معرفی تجاری جاروب آهنی (لنگ) در حدود سال 1860 تا حدود سال 1900 ادامه داشت. با عملیات یک دست؛ سوراخ‌های بزرگتر همچنان به مارپیچ‌های دو دستی نیاز دارند. یک جارو آهنی در یک دست نوشته آلمانی در سال 1505 ذکر شده است، و یک کتاب انگلیسی 1683 دارای یک مهار فلزی قیمت روز آهن به عنوان بخشی از کیت آهنگر است.
مهاربندهای چوبی اولیه مجهز به یک سوکت بزرگ بودند که می‌توان به جای هم آن را با ساق‌های مناسب نصب کرد. هنگامی که جارو از آهن ساخته شد، لقمه هایی به آنها ساقه های مربعی داده شد که در چاک های تقسیم شده (نگهدارنده) ساده قرار می گرفتند و با یک پیچ شست محکم می شدند. به زودی چاک پوسته پیچ و ضامن دار برای تعیین استاندارد ابزار مدرن ابداع شد. در سال 1900 چرخ گردان به جای واشر چرمی، بلبرینگ ها را روشن کرد و قطعات فلزی آن با نیکل اندود شدند.
مته های کمان و پمپ، که فقط برای کارهای کوچک مناسب هستند، به دو دست نیاز داشتند، یکی برای ثابت نگه داشتن ابزار و دیگری برای کار با آن. مته های یک دستی در حدود سال 1825 ظاهر شدند. عناصر ضروری آنها یک پیچ شیب دار و یک مهره بود که با آن جفت می شد. هنگامی که دومی به پایین فشار داده شد، پیچ و بیت متصل چرخیدند. بسیاری از تغییرات این اصل قبل از اینکه مته فشاری مدرن شکل فعلی و راحت خود را به خود بگیرد، ارائه شد. هنوز هم فقط برای کارهای سبک در چوب مناسب است.
https://www.britannica.com/technology/hand-tool/Drilling-and-boring-tools